O psiej zazdrości

Wszyscy miłośnicy psów uważają, że ich podopieczni są inteligentni i bardzo uczuciowi. Zostało przeprowadzonych wiele badań naukowych, które potwierdzają tę teorię. Należy jednak wziąć po uwagę fakt, że ludzie mają skłonność do antropomorfizacji swoich czworonogów. (Antropomorfizm, przypisywanie cech ludzkich stworzeniom niebędącym ludźmi czy zjawiskom takim jak pogoda, a nawet przedmiotom nieożywionym – Słownik języka polskiego PWN). Wydaje się nam, że psy odbierają otaczający świat tak jak my ludzie. Tak jednak nie jest. Nasze czworonogi nie mają aż tak skomplikowanego życia emocjonalnego. Nie oznacza to jednak, że nie są zdolne do odczuwania takich emocji i uczuć jak: miłość – przywiązanie, radość, strach, złość, niepokój. A co z zazdrością, czy psy mają na tyle rozwinięty poziom samoświadomości by ją odczuwać? (Samoświadomość – jest to uczucie istnienia samego siebie, zdawanie sobie sprawy doświadczania aktualnych emocji, potrzeb, ograniczeń).

Przez wiele lat uważałam, że nie. Moja wiedza na temat psiej psychiki opierała się głównie na teorii dominacji prezentowanej przez Johna Fishera. Według, której pies nie mógł być zazdrosny. Zachowania odczytywane przez ludzi jako zazdrość były według w/w teorii objawem nieprawidłowej hierarchii w ludzko – psim stadzie. W skrócie pies, który miał pozycję Alfa w stadzie nie dopuszczał do tego, aby osobnik niżej postawiony w hierarchii (w tej sytuacji człowiek) mógł głaskać innego czworonoga lub przytulać się do innego osobnika swojego gatunku. Tylko osobnik Alfa miał prawo decydować. To było kiedyś, a jak jest teraz. 

Dopuszcza się pogląd, że pies jest zdolny do uczucia podobnego na kształt ludzkiej zazdrości. Wynika to z faktu, że zwierzę może odczuwać pewnego rodzaju niepokój, że jego relacja z właścicielem może zostać zaburzona przez innego osobnika. Pamiętajcie jednak o tym, że należymy do innego gatunku, nie możemy po prostu zakładać, że psy doświadczają tych samych emocji co ludzie.

Wszyscy znamy te historie, że dany czworonóg negatywnie reaguję, gdy jego człowiek głaszcze innego psa lub okazuje mu uwagę i zainteresowanie. Reakcje mogą być różne: skomlenie, warczenie, szczekanie, odgradzanie niepożądanego obiektu od właściciela lub skrajnie agresywne, czyli atak i pogryzienie intruza, który zagraża relacji z człowiekiem. Moim zdaniem okazywanie zazdrości przez psa wynika z błędów w jego wychowaniu. Homerek (mój poprzedni pies) był zazdrosny do granic możliwości, swoją dezaprobatę na moje poczynania okazywał szczekając. Było to naprawdę bardzo męczące, często dla świętego spokoju odpuszczałam, bo gamoń byłby w stanie szczekać w nieskończoność.

Homer

Ze Stormem nie mam tego problemu, mogę sobie głaskać inne psy, bezkarnie przytulać się do Męża, brać bratanicę na ręce. Może Storm mniej mnie kocha niż Homer, a może jest spokojny o naszą relację i wie, że nikt nie może go zastąpić? Oceńcie sami :)

Pisząc ten post korzystałam:

Pies. Cała prawda - Zula Przybylińska

Zrozumieć psa - John Bradshaw

Oczami psa - Alexandra Horowitz

Okiem psa - John Fisher