Sygnały uspokajające

Psy komunikują się z nami i z innymi osobnikami swojego gatunku za pomocą mowy ciała i pyszczka. Byłoby znacznie łatwiej, gdyby nam po prostu powiedziały o co chodzi albo pokazały łapą, no ale pies to nie homo sapiens. Dobrze jest się zaznajomić z tymi sygnałami i odpowiednio je interpretować wówczas nasze życie z psami będzie łatwiejsze.

Pisząc ten post korzystałam z następujących publikacji: "Sygnały uspakajające – jak psy unikają konfliktów"; autorstwa Turid Rugaas, "Oczami psa" Alexandra Horowitz, "Pies. Cała prawda" Zula Przybylińska, "Drugi koniec smyczy, Jak kształtować więź z psem" Patricia McConnell, "Pozytywne szkolenie psów" Pamela Dennison.

Odwracanie głowy

W sytuacji, gdy schylamy się nad psem i go obejmujemy, pies informuje nas, że czuje się niezręcznie. Ludzie wymyślili sobie, że psy uwielbiają być przez nich przytulane/obejmowane, a z reguły tak nie jest. Zwierzak często czuje się przytłoczony takim okazywaniem uczuć. Oczywiście są wyjątki od tej zasady...

Oblizywanie nosa

To nie znak, że pies chce nas zjeść, to sygnał, że czuje się zestresowany. Oczywiście nasz pupil oblizuje się także na widok pysznego jedzenia. Spróbujcie zaobserwować w jakich sytuacjach wasz pies się oblizuje – możecie być zaskoczeni np. podczas wizyty w gabinecie weterynaryjnym.

Ziewanie

Nie oznacza znudzenia. To również oznacza stres - pies próbuje nam 
przekazać, że nie czuje się komfortowo lub jest podekscytowany np. wyjściem na spacer.

Inne sygnały świadczące o tym, że pies może być zdenerwowany:

• ziajanie,
• kręcenie się w kółko,
• zatrzymanie się lub zastyganie w bezruchu (w niewygodnej pozycji), 
• ślinienie się,
• węszenie,
• unoszenie łapy (jak w geście podaj łapę),
• warczenie,
• skomlenie,
• gryzienie smyczy,
• unikanie,
• zataczanie łuku (chodzenie po półokręgu),
• jeżenie sierści,
• wzmożona aktywność ruchowa,
• nerwowe machanie ogonem,
• otrząsanie się,
• odwracanie się tyłem do opiekuna,
• znakowanie moczem,
• nadmierne mruganie,
• drżenie,
• nagłe wypadanie sierści i wysyp łupieżu,
• biegunka,
• zachowania zastępcze np. kopanie dołów, zjadanie trawy albo ziemi
• przyspieszone tętno i podwyższona temperatura ciała, 
• utrata apetytu,
• opuszczenie głowy
• obnażanie zębów. 

fot. Wojciech Wróbel

Jak uczyć dziecko zachowania w stosunku do psów, jeżeli nie posiada się czworonoga. Można wykorzystać spacer w parku. Podejść do opiekuna psa i zapytać czy dziecko może pogłaskać jego pupila. Pamiętajcie obcy ludzie nie powinni głaskać czworonoga po głowie, to nie jest dla niego szczególnie miłe. Nie wszystkie zwierzaki lubią dotykanie szczególnie przez obcych, dlatego też zawsze pytajcie. Uczcie dzieci wrażliwości i empatii (może to zaowocuje i na starość nie skończycie w domu spokojnej starości;). W sytuacji, gdy dziecko panicznie boi się psów, nie zmuszajcie je do kontaktu z psem.\. Nie pozwalajcie podchodzić pociechom do psów, które są bez opiekuna. Zwracajcie uwagę, gdy dziecko jest niedelikatne, próbuje uderzyć psa lub zrobić mu krzywdę.

Fragment z książki autorstwa Patrici McConnell - Drugi koniec smyczy, jak kształtować więź z psem

"Z moich obserwacji wynika, że największą chęć do obejmowania i głaskania pokrytych futrem zwierząt wszelkiego rodzaju przejawiają dorastające dziewczynki i dzieci obojga płci pomiędzy trzecim a piątym rokiem życia. I, niestety, wśród moich klientów znaczny procent stanowią rodzice, których ukochana córeczka została przestraszona przez psa lub ugryziona, często nawet w twarz (na szczęście ukąszenia te rzadko są mocne i groźne), własnie dlatego, że chwyciła zwierzę w objęcia. Takie zachowanie jest najzupełniej typowe - i ludzie, i małpy uznają je za naturalne. Jednak dla psów jest to jawny, agresywny sposób wyrażania dominacji i oczywiste zagrożenie. Chcę zaznaczyć, że nie biorę w obronę psów, które gryzą. Moje psy są w stanie znieść uściski bez protestu, co najwyżej lekko wykrzywią pysk w grymasie. Ale nie wszystkie psy są tak cierpliwe. Tak jak ludzie mają różne temperamenty i rozmaite doświadczenia, nie należy zatem oczekiwać, ze będą ukrywać swoje właściwe ja pod płaszczykiem dobrego wychowania (nawet nie wszyscy ludzie to potrafią)." 

Jak przygotować dziecko na spotkanie z agresywnym psem bez właściciela/opiekuna? Uczulić je, żeby nie krzyczało, nie robiło gwałtownych ruchów, nie szło wprost na agresywnego psa tylko próbowało spokojnie się wycofać (najlepiej bokiem). Psy są głównie agresywne z powodu lęku. Spokojne wycofanie się może uchronić dziecko przed pogryzieniem. Mam nadzieję, że taka sytuacja się nie zdarzy. Na wszelki wypadek sprawdźcie numery telefonów do miejscowego schroniska dla bezdomnych zwierząt i do staży miejskiej, wpiszcie je sobie do telefonów. Dzwońcie, gdy zauważycie błąkającego się psa, możecie mu w ten sposób uratować życie, a dzieci uchronić przed ewentualnym pogryzieniem.